Produkcja obrączek ślubnych

Zapotrzebowanie na obrączki ślubne nie maleje pomimo nieco mniejszego dążenia młodych ludzi do zawierania związków małżeńskich. Te tradycyjne pierścionki, oznaczające połączenie dwojga ludzi węzłem równie trwałym jak materiał używany do produkcji tychże, powstają dzięki zastosowaniu w praktyce kilku popularnych technologii.

Technologie produkcji obrączek

Od bardzo dawna do formowania obrączek używano taśmy ze szlachetnego metalu. Sposób ten polega na utworzeniu z taśmy okręgu charakteryzującego się odpowiednimi wymiarami, a następnie zlutowaniu w miejscu styku. Powstałą prostą formę poddaje się dalszej obróbce mechanicznej, m. In. Walcowaniu i polerowaniu. Tak otrzymana obrączka jest zwykła, gładka, ale można ją ozdobić, np. Wykonując żłobienia na zewnętrznej powierzchni lub też umieszczając na tej powierzchni płaskie elementy dekoracyjne lub kamienie.

Metoda prowadzi do uzyskania kunsztownych pierścionków wykonanych efektownie i dokładnie, ale są one nieco mniej trwałe – mogą w rzadkich przypadkach pękać w miejscu, gdzie zostało wykonane lutowanie, albo też stwarzają dość duże problemy, kiedy zachodzi konieczność zmniejszenia obwodu pierścionka.

Trwałe, łatwo modyfikowalne obrączki

Inna metoda to przygotowanie walca ze szlachetnego metalu, co umożliwia szybką, hurtową produkcję obrączek. Maszyna tnie walec na setki lub nawet tysiące pierścieni. W dalszej kolejności tak wytworzone „surowe” obrączki są walcowane oraz wykańczane za pomocą obrabiarek.

Następuje szlifowanie, polerowanie, później zaś gotowy już prawie produkt poddawany jest ozdabianiu z zewnątrz zgodnie z zapotrzebowaniem klientów bądź specyfikacją partii produkcyjnej. Obrączki wykonywane za pomocą tej metody są droższe, ale i trwalsze. Łatwiej jest dokonać ewentualnej zmiany długości obwodu.